เด็กสมาธิสั้น: “พ่อแม่เข้าใจ” จุดเริ่มต้นใหญ่ของการแก้ปัญหา

เด็กโรคสมาธิสั้น จำเป็นต้องได้รับการดูแลช่วยเหลือจากครอบครัวอย่างเข้าใจ ดังนั้นจุดเริ่มต้นสำคัญของการแก้ปัญหานี้คือ “พ่อแม่ผู้ปกครอง” ที่ควรมีทัศนคติต่อเด็กสมาธิสั้นอย่างถูกต้อง เพื่อลดผลกระทบจากจุดอ่อน และช่วยเสริมการพัฒนาจุดเด่น เพื่อให้เด็กสามารถประสบความสำเร็จ และปรับตัวอยู่ร่วมกับสังคมได้อย่างปกติสุข

DO “ปรับมุมมองใหม่”

• ปัญหาพฤติกรรมของเด็กสมาธิสั้น ไม่ใช่
• ความผิดของใคร แต่เป็นภาวะของโรคสมาธิสั้น
• ไม่ควรคาดหวังต่อพฤติกรรมของเด็กสมาธิสั้น เพราะบางพฤติกรรมเด็กไม่สามารถควบคุมได้
• เด็กสมาธิสั้นต้องได้รับการปรับพฤติกรรมที่เหมาะสม ทั้งที่บ้านและที่โรงเรียน
• ยอมรับในสิ่งที่เด็กเป็น และปรับวิธีการเลี้ยงดูให้เหมาะสม โดยพัฒนาจุดแข็ง มองข้ามจุดอ่อน หรือความล้มเหลวของเด็ก
• เปิดใจรับฟังข้อมูลพฤติกรรมของเด็กจากครู ตลอดจนร่วมหาทางออกในการช่วยเหลือและดูแลร่วมกัน

DON’T “เลิกคิด เลิกทำ”

• ปฏิเสธและไม่ยอมรับว่าเด็กเป็นโรคสมาธิสั้น
• เด็กสมาธิสั้นเป็นเด็กเกเร ไม่เชื่อฟัง ไม่รับผิดชอบ ไม่ตั้งใจเรียน เจตนาสร้างปัญหา และเรียกร้องความสนใจ
• เด็กสมาธิสั้นควรมีพฤติกรรมเหมือนเด็กคนอื่นๆ โดยไม่จำเป็นต้องสอนว่าควรปรับพฤติกรรมอย่างไร
• ละเลย ไม่สนใจ หรือลงโทษเด็กไม่เหมาะสม
• ไม่มีเวลาดูแลเด็กสมาธิสั้น ไม่สามารถจัดการปัญหาพฤติกรรมของเด็กได้

ข้อมูลจาก : คู่มือการคัดกรองและปรับพฤติกรรมเด็กที่มีอาการสมาธิสั้น สำหรับผู้ปกครอง ส่วนหนึ่งของผลงานวิจัย การพัฒนารูปแบบการดูแลเด็กโรคสมาธิสั้นแบบบูรณาการระหว่างบุคลากรทางการแพทย์ ผู้ปกครอง และครู ในเขตภาคเหนือ , สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข