[กลุ่มอาการแอสเพอร์เกอร์ เป็นความบกพร่องทางพัฒนาการที่มีลักษณะเฉพาะตัว เช่น บกพร่องด้านทักษะทางสังคม บกพร่องด้านทักษะการใช้ภาษาหรือการสื่อสารและการแสดงออก ชอบทำอะไรซ้ำๆ มักหมกมุ่นกับสิ่งที่ชอบเป็นเวลานาน แต่ไม่ใช่กลุ่มบกพร่องทางสติปัญญา หลายรายจะฉลาดเป็นพิเศษในสิ่งที่ตนหมกมุ่น งานวิจัยในปี 2015 พบว่าทั่วโลกมีชาวแอสเพอร์เกอร์อยู่ราว 37.2 ล้านคน และเป็นเพศชายมากกว่าเพศหญิง แอสเพอร์เกอร์มีมานานแล้ว แต่ด้วยความรู้สมัยก่อน ด้วยความซุกซนของเด็กกลุ่มนี้ จึงมักถูกวินิจฉัยเหมารวมไปกับกลุ่มไฮเปอร์แอกทีฟ หรือเด็กสมาธิสั้น และหมอมักให้ยากดประสาทเพื่อลดพฤติกรรมให้ช้าลง ซึ่งการแพทย์ปัจจุบันพบว่าเป็นแนวทางรักษาที่ผิดวิธี
กลุ่มอาการนี้ถูกค้นพบในปี 1926 โดย กรุนญา ซูคาเรวา นักประสาทวิทยาชาวรัสเซีย ได้เขียนบทวิจัยเกี่ยวกับ ‘บุคลิกภาพทางจิตเภทในวัยเด็ก’ ที่ศึกษาพฤติกรรมเด็ก 6 คน ซึ่งในเวลานั้นยังนิยามไม่ได้และถูกสันนิษฐานว่าเป็นจิตเภท ผลงานนี้ไม่แพร่หลายและไม่ถูกสานต่อ จนกระทั่งในปี 1944 ฮันส์ แอสเพอร์เกอร์ กุมารแพทย์ชาวออสเตรีย ตีพิมพ์ผลงานวิจัยในเด็กกลุ่มหนึ่งที่ส่วนใหญ่เป็นเด็กชายอายุ 6-11 ปี ทำให้พบว่าเด็กหลายคนมีความยุ่งยากในการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม มีลักษณะเฉพาะ แปลกต่างจากคนทั่วไป โดยเริ่มแรก ฮันส์เรียกอาการนี้ว่า ‘Autistic Psychopathy’ แต่บทความปี 1944 นี้เพิ่งได้รับความสนใจในปี 1981 หรือ 6 เดือนให้หลังจากฮันส์เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อลอร์นา วิง จิตแพทย์หญิงชาวอังกฤษนำผลงานของเขากลับมาตีพิมพ์ซ้ำ และตั้งชื่อโรคนี้ตามชื่อของเขา
ปัจจุบันผู้ป่วยหลายรายไม่สบายใจที่ถูกเรียกว่า “แอสเพอร์เกอร์” เนื่องจากพบข้อมูลล่าสุดในปี 2018 ว่าในยุคนาซี ฮันส์เคยส่งเด็กพิการอย่างน้อย 2 คนไปยัง อัม ชปีเกลกรุนด์ คลินิก (Am Spiegelgrund clinic) ในเวียนนา ที่รู้กันว่าเป็นห้องทดลองอันโหดเหี้ยมในโครงการกำจัดเด็กพิการ ที่มีเด็กถูกนำมาทดลองและสังหารโหด 789 ราย อันเป็นหนึ่งในโครงการสังหารหมู่การุณยฆาตที่เรียกว่า Aktion T4 เพื่อให้ได้ชาวนาซีสายพันธุ์สมบูรณ์แบบ โครงการนี้มีเหยื่อทั้งสิ้น 70,273 ราย ปัจจุบันชาวแอสเพอร์เกอร์ส่วนหนึ่งจึงยินดีจะถูกเรียกว่าเป็น “ออทิสซึม” หรือ “ออทิสติก” มากกว่าจะเป็น “แอสเพอร์เกอร์” อย่างไรก็ตามในบทความนี้เราขอใช้คำว่า “แอสเพอร์เกอร์” เพื่อกันความสับสนกับผู้ป่วยออทิสติกอื่น]