วัณโรคระบบทางเดินปัสสาวะเป็นวัณโรคที่มักจะไม่มีอาการ
วัณโรคระบบทางเดินปัสสาวะเกิดจากเชื้อที่กระจายมาจากการติดเชื้อ
ปฐมภูมิเช่นเดียวกับวัณโรคนอกปอดอื่น ๆ รอยโรคมักจะอยู่บริเวณ
cortex ของไต
วัณโรคของทางเดินปัสสาวะมักจะได้รับการวินิจฉัยช้า
ควรตั้งข้อสงสัยในกรณีผู้ป่วยที่มีเม็ดเลือดขาวในปัสสาวะแต่เพาะเชื้อ
แบคทีเรียไม่ขึ้น ผู้ป ่วยวัณโรคระบบทางเดินปัสสาวะอาจมีอาการ
ปัสสาวะแสบขัด มีไข้อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร ประมาณ 1 ใน 3 ของ
ผู้ป่วยมีอาการปวดหลัง นอกจากนั้นผู้ป่วยอาจมีวัณโรคปอดร่วมด้วย
ซึ่งพบประมาณ 1 ใน 3 ของผู้ป่วยวัณโรคระบบทางเดินปัสสาวะ
การทำ intravenous pyelogram จะพบความผิดปกติ68-93% ลักษณะที่
พบ เช่น papillary necrosis, urethral stricture, hydronephrosis หรือ
อาจเห็นหินปูนในเนื้อไต การเพาะเชื้อจากปัสสาวะพบเชื้อวัณโรคส่วน
ใหญ่ ในกรณีเชื้อลุกลามลงไปยังอวัยวะเพศในผู้ป่วยชายจะพบมีการ
ติดเชื้อของต่อมลูกหมาก, seminal vesicles, epididymis และอัณฑะ
ได้ผู้ป่วยอาจคลำได้ก้อนที่อัณฑะ
มีอาการไข้และปวดบริเวณก้อน
การวินิจฉัยจะต้องอาศัยการตัดชิ้นเนื้อตรวจทางพยาธิวิทยา
วัณโรคของอวัยวะสืบพันธุ์สตรีจะพบบ่อยที่บริเวณเยื่อบุ
มดลูก (endometrium), รังไข่ (ovaries) และปากมดลูก (cervix) ผู้ป่วย
จะมีอาการอักเสบของช่องเชิงกราน ปวดท้องบ่อยครั้งที่ผู้ป่วยจะมา
ตรวจด้วยปัญหาของการมีบุตรยาก การวินิจฉัยจะต้องอาศัยการตัดชิ้นเนื้อ
มาตรวจทางพยาธิวิทยา
การรักษาวัณโรคของระบบทางเดินปัสสาวะ แนะนำใช้สูตรยาระยะสั้น 6 เดือน ซึ่งผลการรักษามีประสิทธิภาพสูง การรักษาด้วยการผ่าตัดไม่มีบทบาทในการรักษา ยกเว้นในกรณีมีการอุดตันของท่อทางเดินของปัสสาวะ