โรคกลัวความรัก (Philophobia)

โรคกลัวความรัก (Philophobia) คือความกลัวในการมีความรักหรือการเชื่อมโยงทางอารมณ์กับบุคคลอื่น ซึ่งมีคุณสมบัติหลายอย่างเช่นเดียวกับโรคกลัวอื่น ๆ และอาจส่งผลกระทบต่อชีวิตของผู้ป่วยหากไม่ได้รับการรักษา

ความรักสามารถเป็นสิ่งที่สวยงามและน่าทึ่ง แต่บางครั้งมันก็น่ากลัวด้วยเช่นกัน ในขณะที่ความกลัวบางอย่างถือเป็นเรื่องปกติแต่บางคนกลับกลัวการตกหลุมรัก

สาเหตุ โรคกลัวความรัก

อย่างไรก็ดี โรค Philophobia ไม่ใช่โรคทางจิตชนิดรุนแรงหรือก่อให้เกิดอันตรายกับคนรอบข้าง แต่เป็นอาการทางจิตเวชที่ควรได้รับการเยียวยารักษา เพราะอาจกระทบกับความรู้สึก สภาพจิตใจ ตลอดจนสุขภาพร่างกายของผู้ป่วยเอง ฉะนั้นหากพบว่าตัวเองมีอาการป่วยด้วยโรค Philophobia ก็อย่านิ่งนอนใจ หาเวลาไปพบจิตแพทย์ดีกว่า การได้รับความช่วยเหลือโดยเร็วที่สุดจะเป็นกุญแจสำคัญในการเอาชนะความหวาดกลัวของคุณและช่วยให้คุ ณมีชีวิตที่สมบูรณ์และมีความสุข

อาการ โรคกลัวความรัก

Philophobia เป็นความกลัวการมีความรัก และกลัวการตกหลุมรักอย่างไม่มีเหตุผลความหวาดกลัวจะรุนแรงมากจนรบกวนการใช้ชีวิตของคุณ อาการอาจแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล รวมถึงปฏิกิริยาทางอารมณ์และทางกายภาพ

ความรู้สึกกลัวหรือหวาดกลัวอย่างรุนแรง

• การหลีกเลี่ยงการเข้าใกล้กับเพศตรงข้าม
• เหงื่อออก
• หัวใจเต้นเร็ว
• หายใจลำบาก
• ทำงานลำบาก
• เกิดความรู้สึกเกลียดชัง

คุณอาจทราบว่าความกลัวนั้นไม่มีเหตุผล แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมมันได้

โรคกลัวความรัก Philophobia มีความคล้ายคลึงกันกับ disinhibited social engagement disorder (DSED) เป็นความผิดปกติของเด็กที่กลัวการเข้าหาและโต้ตอบกับผู้ใหญ่ที่ไม่คุ้นเคยได้ เช่น การนั่งบนตักของคนอื่นหรือออกไปกับคนแปลกหน้า

การรักษา โรคกลัวความรัก

เนื่องจาก Philophobia เป็นโรคที่ไม่ได้พบบ่อยจึงไม่ได้ถูกจัดอันดับรวมอยู่ในคู่มือการวินิจฉัยและสถิติ (DSM) ของสมาคมจิต จึงไม่น่าจะมีการวินิจฉัยอย่างเป็นทางการสำหรับโรคนี้

อย่างไรก็ตามในผู้ป่วยบางรายที่มีความกลัวค่อนข้างรุนแรง อาจมีผลกระทบกับชีวิตประจำวันได้ อย่างเช่น กลายเป็นคนเงียบขรึม หมกมุ่นอยู่กับตัวเอง เก็บกด และหลีกหนีจากสังคม ซึ่งลักษณะดังกล่าวอาจทำให้เกิดความกดดันและความเครียดจนส่งผลกระทบต่อ สุขภาพได้ ควรไปพบนักจิตวิทยา แพทย์หรือนักบำบัดจะประเมินอาการของคุณ  หากไม่ได้รับการรักษา Philophobia อาจเพิ่มความเสี่ยงของคุณสำหรับภาวะแทรกซ้อน

การรักษาจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับความรุนแรงและความหวาดกลัว อาจใช้การบำบัด, ยา, การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตหรือการรักษาร่วมกัน 

บำบัด

การบำบัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการบำบัดพฤติกรรมทางความคิด cognitive behavioral therapy (CBT)  ซึ่ง สามารถช่วยให้ผู้ที่ตกอยู่ในภาวะความกลัวได้ เปลี่ยนแปลงความคิดเชิงลบความเชื่อและปฏิกิริยาต่อแหล่งที่มาของความหวาดกลัวได้  การตรวจสอบแหล่งที่มาของความกลัวและการเช็คประวัติสาเหตุของความเจ็บปวดเป็นสิ่งสำคัญ 

สถานการณ์สมมติอะไรที่จะมีประโยชน์ ถามคำถามนั้น เช่น:

• เกิดอะไรขึ้นถ้าความสัมพันธ์ไม่ได้ผล?
• จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป? 
• ฉันยังโอเคไหม ?

“เรามักจะจินตนาการว่าปัญหาเหล่านี้มันใหญ่มากเแต่ถ้าหาก“ เราตั้งเป้าหมายเล็ก ๆ เปลี่ยนเป็นการพูดคุยโต้ตอบกับ ‘สวัสดี” หากมีคนพูดว่า’ สวัสดี ‘กับคุณหรือพบปะเพื่อนหรือเพื่อนร่วมงานเพื่อดื่มกาแฟ สิ่งเหล่านี้จะสามารถลดกำแพงความกลัวของคุณลงมาได้