สาเหตุ อาหารไม่ย่อย

สาเหตุที่พบบ่อยการสูญเสียความอยากอาหารอาจมีสาเหตุที่ไม่ได้มาจากโรคพื้นเดิม ตัวอย่างเช่น อายุที่มากขึ้น ความกระวนกระวาย ซึมเศร้า ภาพและกลิ่นที่น่ารังเ

เนื่องจากอาการ “อาหารไม่ย่อย” เป็นอาการแสดงของโรค มิได้หมายถึงโรคจำเพาะชนิดใดชนิดหนึ่ง จึงอาจมีสาเหตุได้ต่าง ๆ ได้แก่

1. สาเหตุที่พบบ่อยที่สุด (ประมาณร้อยละ 30–50 ของผู้ป่วยที่มีอาการอาหารไม่ย่อย) ก็คือ อาหารไม่ย่อยชนิดไม่มีแผล (non ulcer dyspepsia) ซึ่งยังไม่ทราบสาเหตุชัดเจน  สันนิษฐานว่าอาจเกิดจากมีการหลั่งกรดในกระเพาะอาหารมาก หรืออาจสัมพันธ์กับฮอร์โมน ความเครียดทางจิตใจ หรืออาหาร (เช่น อาหารมัน อาหาร รสจัด อาหารสุกๆ ดิบๆ อาหารย่อยยาก) หรืออาจเกี่ยวข้องกับกรรมพันธุ์ เป็นต้น
2. โรคแผลเพ็ปติก กระเพาะอาหารอักเสบ
3. โรคกรดไหลย้อน 
4. เกิดจากยา (เช่น แอสไพริน ยาต้านอักเสบที่ไม่ใช่สตีรอยด์ สตีร้อยด์ ยาเม็ดโพแทสเซียมคลอไรด์เตตราไซคลีน อีริโทรไมซิน เฟอร์รัสซัลเฟต ทีโอฟิลลีนเป็นต้น) รวมทั้งแอลกอฮอล์ (เช่น เหล้า เบียร์ ไวน์) ชา กาแฟ  และเครื่องดื่มกาเฟอีน
5. โรคของตับ ถุงน้ำดี และตับอ่อน เช่น ตับอักเสบ  ตับแข็ง  นิ่วน้ำดี  ถุงน้ำดีอักเสบ ตับอ่อนอักเสบเรื้อรัง 
6. มะเร็ง เช่น  มะเร็งหลอดอาหาร มะเร็งกระเพาะอาหาร  มะเร็งตับอ่อน มะเร็งตับ เป็นต้น ซึ่งมักพบในคนอายุตั้งแต่ 40 ปี ขึ้นไป
7. กระเพาะอาหารขับเคลื่อนตัวช้า ทำให้มีอาหารตกค้างในกระเพาะอาหารอยู่นาน เช่น ผู้ป่วยเบาหวานที่ระบบประสาทอัตโนมัติเสื่อม มีแผลหรือเนื้องอกในกระเพาะอาหาร เป็นต้น
8. อื่น ๆ เช่น โรคหัวใจขาดเลือด โรควิตกกังวล โรคซึมเศร้า โรคลำไส้แปรปรวน  เป็นต้น